Lena Prokopczyk

​

Magistra Sztuk Pięknych, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wydziału Malarstwa

Malując swoje obrazy korzystam z teoretycznej wiedzy na temat psychologii widzenia. Język znaków na płótnie jest niezwykle rozległy, jest to forma wizualnego przekazu treści, która, tak jak słowa, może być zrozumiała, skomplikowana, piękna czy zniechęcająca lub nieciekawa. Porównując malarstwo do słowa, interesuje mnie jego sposób oddziaływania na odbiorce. Człowiek jest w stanie wyrazić swoje uczucia poprzez odpowiedni dobór słów, zdrobnień, brzmienia głosu, a nawet długości przerw między wypowiadanymi wyrazami. Forma każdego słowa ma istotny wpływ na wydźwięk wypowiedzi. Jednocześnie odbiór wypowiedzi zależy od nastawienia i stanu psychicznego odbiorcy. Według mojej teorii tworząc obraz dysponujemy taką samą, niezliczoną gamą środków wyrazu. Malując obraz, staram się dowiedzieć jak grubość farby, sposób rozmieszczenia akcentów, zagęszczenie linii czy użycie barw wpływa na osoby oglądające dany obraz. W swoim malarstwie próbuję wypracować i używać języka znaków za pomocą którego, będzie możliwa czytelna komunikacja obrazu z odbiorcą. Używając symboli abstrakcyjnych, odnoszę się do pojęć idei, chcę przekazać treści emocjonalne i wrażeniowe, bez odniesień do skonkretyzowanych historii.

​